Η αντανακλαση


Ήταν απροσδιόριστης ηλικίας. Οι στάλες της βροχής πίσω από το τζάμι, της πρόσθεταν χρόνια. Ήμουν βέβαιη πως σταματούσαν σε κάθε ρυτίδα του προσώπου της και γέμιζαν με νερό τα αυλάκια του χρόνου. 
Τι σημασία όμως έχουν τα χρόνια; Μετράνε φαινομενικά το πέρας της ζωής χωρίς να αγγίζουν το άυλο μας. 

Δες την πως κοιτάει...Πόσα χρόνια θλίψης χωράνε σ'αυτό το βλέμμα...Μήπως και αυτή μετράει τις σταγόνες της βροχής για να'βρει την απάντηση; Δεν έχει τι άλλο να κάνει. Να μετρά και να κοιτά την αντανάκλαση της στο τζάμι μπας και θυμηθεί το λόγο της βαθιάς πικρίας. 

Σαν γυρίσει το κεφάλι, και η πλάτη της πάρει θέση στο τζάμι, όλα θα αλλάξουν. Βλέπω νοερά το χαμόγελο της. Όμως τώρα, η ώρα αυτή που είναι αντιμέτωπη με την εικόνα της, θα είναι η ώρα που θα αντικρίζει σιγά σιγά να λιώνουν τα χαρακτηριστικά της, πίσω απο το βρεγμένο τζάμι. Οι μπογιές της θα τρέξουν και θα λερώσουν μόνο εκείνα τα σημεία της που δεν φαίνονται...Θα παρουσιάσουν την αλήθεια. Μια αλήθεια μπερδεμένη, ανάκατη απο χρώματα και μυρωδιές έντονες, που συνεχίζουν να την ζαλίζουν, σα να'ναι διαρκώς μεθυσμένη από το περίεργο αλκοόλ που λέγεται ζωή. 

Η στιγμή μοιάζει απροσδιόριστη και αυτή από το χρόνο. Είναι πέντε λεπτά, είναι μια ολόκληρη ζωή, είναι ένα κλάσμα του δευτερολέπτου...Ούτε και αυτό έχει σημασία. Μια φευγαλέα στιγμή ευτυχίας μπορεί να κρατήσει αιώνια όπως και μια σουβλερή κουβέντα μπορεί να τρυπά με τη λόγχη της τα αυτιά μέρα και νύχτα. 

Τώρα έχει δυναμώσει τόσο η βροχή που χάθηκε το πρόσωπο της απο το τζάμι. Άχρωμα τα απομεινάρια της στο γυαλί...μα σαν ακουμπούσα τα χέρια μου επάνω θα βάφονταν με τις χρωματιστές της αποδείξεις. Λίγο κόκκινο από τα χείλη, μαύρο από τις βλεφαρίδες και ίσως πράσινο από τα μάτια της...Δεν πρόλαβα να δω. 

Θα συνεχίσω το δρόμο μου πλάθοντας την εικόνα της ξανά μέσ΄το μυαλό μου. Ελπίζω πως θα κάνει και εκείνη το ίδιο. Να βουτήξει το αόρατο πινέλο της στις μπερδεμένες μπογιές της για να πάρει σχήμα ξανά. Κάθε φορά θα τα καταφέρνει όλο και καλύτερα, αρκεί να μην τα παρατήσει...έτσι σκέφτηκα. Μέχρι στο τέλος η αντανάκλαση της να μένει ανέπαφη από τη βροχή. Να μετρά τις σταγόνες...σαν σταγόνες. Καθαρές και διάφανες.   


Word Chimes

 

Top Blogs

Facebook Page

Pinterest

Followers

Follow this blog with bloglovin

Follow Word Chimes