Νιώθω τόσο γεμάτη μα και τόσο άδεια...
Πρόσφατα ανακάλυψα μια μεγάλη μου φοβία...
Να φύγω αφήνοντας πίσω μου λευκές σελίδες...
Πότε θα'βρω το θάρρος;
Μια αγάπη, μια μνήμη, μια πληγή, ένας θάνατος, ένα παιδί...
Τι υπέροχο μωσαϊκό είναι η ζωή!
(Στίχοι και μουσική που με συντρόφεψαν αυτό το μήνα)
Ζω και δε ζω και ψεύτικη μου φαίνεται η ζωή μου,
Σαν άνθος που το βάνουνε μεσ’ στο νερό κομμένο.
"Ψυχή νεκρή κι αγέλαστη"
(Δημοσθένης Βαλαβάνης)
Ραντεβού τέλη Ιουνίου.
Word Chimes
