Αφήνοντας πίσω τον Φεβρουάριο με τους μασκαράδες του και τη χαρά του "παιχνιδιού" και της μεταμφίεσης, σκέφτομαι...Πόσοι πραγματικά αντέχουν τον εαυτό τους...;
Αφήνοντας πίσω έναν ακόμα μήνα όπου ξόδεψα πολλές ώρες της ζωής μου στο διαδίκτυο και όπου πρόλαβα να δω πολλά και στενάχωρα, αναρωτιέμαι..Πόσοι μπορούν πλέον να βιώσουν ένα συναίσθημα έαν δεν το δημοσιεύσουν;
Μην βιαστείτε να απαντήσετε...
Με μουσική διάθεση Black and Blue, αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι σε όλους εκείνους που παλεύουν καθημερινά με τους εαυτούς τους... για έναν εαυτό που να τους ανήκει...
Break down, tears fall to the ground
Tell myself: "Damnit, nothing can be found"
When you're a fighter
You're a fighter
You're a fighter, fight on baby
Some days I'm sure I'll lose to fate
Some days I cannot find my faith
But I just fight on
I just fight on
I just fight on baby, baby
And I am a wounded warrior
And now that the enemy is closing in
I am a wounded warrior
Looking for someone to let me in
Black and blue, I'm begging you
Take me in, I'm surrendering
Black and blue, but if I'm with you
If I'm with you, I will live to fight on through
I'll let go, walking into the unknown
If I surrender, if I lay my arms down
Am I a fighter?
Am I a fighter?
Cause I've been fighting so long baby
And I am a wounded warrior
And now that the enemy is closing in
I am a wounded warrior
Looking for someone to let me in
Black and blue, I'm begging you
Take me in, I'm surrendering
Black and blue, but if I'm with you
If I'm with you, I will live to fight on through
Ραντεβού τέλη Μαρτίου..Μέχρι τότε μην παραδοθείτε...
Word Chimes
