Η Μεταμορφωση - Καφκα

The Metamorphosis, Linbury Studio Theatre, Royal Opera House (2011)

Είμαστε όλοι λίγο πολύ κάτι από τον Γκρέγκορ Σάμσα. Ένα είδος ανθρώπου, ένα εντομοειδές, που δεν μοιάζει ούτε σε άνθρωπο αλλά ούτε σε έντομο. Μεταμορφωθήκαμε σε κάτι άλλο, όταν κατασκευάσαμε τις τσιμεντοπολιτείες μας για να κινούμαστε, να ζούμε και να αναπνεόυμε μέσα από σιφώνια και σωλήνες. Κρυφτήκαμε στο μικρόκοσμο μας, μια δρασκελιά δρόμος από την εξωτερική πόρτα ως το πίσω παράθυρο και συγκατοικούμε με την θλίψη μας, την εσωτερική μας μοναξιά και την μη ανεκτικότητα μας... σε ότι χαλάει την υποτιθέμενη ηρεμία μας.

Έχουμε ακόμα όμως καρδιά, και ίσως και συναίσθηση για την κατάσταση μας. Αδυνατούμε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη μπας και τρομάξουμε από αυτό που έχουμε γίνει. Συνεχίζουμε να παίζουμε το ρόλο μας παρότι τον έχουμε μπουχτίσει και το μόνο που ζητάμε είναι να έρθει ένα τέλος που θα δώσει τη λύση σε ότι εμείς δεν καταφέραμε να κάνουμε.

Και τι θέλουμε στα αλήθεια; Μόνο να είμαστε ο εαυτός μας...

Αχ και να ήμασταν ο εαυτός μας.....

Η μεταμόρφωση του Κάφκα, κατάφερε μέσα σε λίγες μόνο σελίδες, να θέσει πολλαπλά θέματα στο μυαλό μου. Όλο το βιβλίο δεν είναι παρά μια μεγάλη - σε έκταση νουβέλας- μεταφορά. Τα πάντα έχουν διπλή ίσως και τριπλή υπόσταση. Είναι ο εγκλωβισμός; Είναι η διαφορετικότητα; Είναι οι σχέσεις της οικογένειας; Είναι η κοινωνία; Είναι τα πάντα, γι'αυτό θα χρειαστώ καιρό για να το δουλέψω στο μυαλό μου και κάθε φορά να καταλήγω και σε κάτι ακόμη.

Μεταμόρφωση είναι το ίδιο το βιβλίο....Ίσως την επόμενη φορά που το κρατήσω στα χέρια μου να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο. Και ποιο βιβλίο μπορεί να το κάνει αυτό; Μονάχα ένα αριστούργημα...

Word Chimes